BKŞ EStiklal Yürüyüşü 19.12.2010 PAZAR

Alıntı yapılan tarık26 Ben de yürüyüş için Eskişehir'den 2 pankart ve 10 büyük bayrak yaptırıp bunları yürüyüşe getiren ve yürüyüşün renklenmesini sağlayan Erkan arkadaşımıza çok teşekkür ederim şahsım adına.Ve yürüyüşe katılan tüm kardeşlerimize elbette.

Erkan'a bizde teşekkürlerimizi sunuyoruz... Emeği geçen herkese tekrar tekrar teşekkür etmek gerekli...

Tam anımsayamıyorum, ben diyeyim 9, siz deyin 10 yaşlarındayım. Eski bayramyerinden Tepebaşına doğru hızlı adımlarla çıkıp, Cumhuriyet Sineması'nın dış ducarına yaslanıp, İngiliz Sefareti'nin taş duvarlarının önünden yürüyen insanları izlemeye başladım. Sıradan bir yürüyüş değildi bu. İkişerli sıra olmuş, ellerinde siyah kırımızı bayraklar, trafiği akmatmamak için büyük özen gösteren ve kaldırımda düzenli bir şekilde yürüyen onlarca insan. Bir taraftan bayraklarını sallıyorlar, diğer taraftan Eskişehir Marşı'nı söylüyorlar...

Eskişehirspor'uma 7 yaşımda aşık olmuştum. Taraftarıma aşık olduğum anda işte o andı. Onlarca kişinin böylesine büyük bir nizam ve intizam içinhde yürümeleri, bir de o dönemlerde herkesin bir ulusal marş gibi gördüğü Eskişehir Marşı'nı okumaları benim gibi tüm semt halkını etkilemiş olmalı ki, kaldırımlarda yürüyen insanlar onları alkışlarla selamlıyorlardı.

Kamer Hatun Camii'nin önünden Tarlabaşı Caddesi'ne doğru yürüyen insanların ardından gitmek istiyordum fakat küçük yüreğim buna cesaret edemiyordu. İçimde kaynayan volkan beni durduramadı. Bir cesaretle yolun karşı tarafına geçtim. Kamer Hatun Camii'nin önüne vardığımda gurubun son üyeleride Tarlabaşı Caddesine girip gözden kayboldular. "Hadi biraz daha cesaret, sen de gir caddeye" diye zorladım kendimi ve Tarlabaşı Caddesi'ne kıvrılıp yola girdim. Yaklaşık 50 metrelik bir bölümdü. Gurup önce sola sonra sağa kıvrıldı. Artlarından seyirttim bende. Tarlabaşı Caddesi'ne girdiğim anda alkış seslerinin daha da çoğaldığını hissettim. Evet, binalardan kadınlar sarkmış onları alkışlıyorlardı. Bir Kadın o an penceresinden bir Türk Bayrağı sallamaya başladı. Sonra bir tane daha... Bir tane daha...

Allahım bu ne muhteşem bir yürüyüştü böyle. Küçük bedenimdeki tüyler diken diken olmuştu. Daha öteye gitmeye cesaret edemedim. Yolun karşı tarafına geçip gurup gözden kaybolana kadar izledim. Benimle birlikte bu güzel manzarayı izleyen iki adam konuşuyorlardı:
- Ulan arkadaş adamlara helal olsun ya!
- Bunlar Ayderler kardeşim, bunlar gibi taraftar mı var memlekette...

Sonradan öğrendim, onlar Aksaraydaki, Eskişehir Yurdu'nda Eskişehirlilermiş...

Aradan yıllar geçti, ne Cumhuriyet Sineması kaldı, ne de Tarlabaşı Caddesi... O günlerde ben küçük bir çocuktum, Bugün benim oğlum 20 yaşında bir delikanlı. O benden çok daha şanslı idi. Böylesine büyük ve tarihi bir yürüyüşün içindeydi. Yüreğinde semtinin takımı Kasımpaşa sevdasıyla aramıza katıldı. İstiklal Caddesi'ndeki mahşeri kalabalığın içinde onu izledim bir süre. Keşke bende o zamanlar onun kadar şanslı olabilseydim. Tarlabaşı Caddesinden İnönü Stadına kadar elimde o kutlu renklerle sevdamı haykırabilseydim...

Yıllar önce Tarlabaşı Caddesi'nin yaşadığı mutluluğu pazar günü İstiklal Caddesi yaşadı. İnsanlar bizleri hayranlıkla izledi. Onlar bizleri izlerken, ben kıyı köşe, dip bucak gözlerimi gezdirdim. Acaba kıyıya köşeye sinip bu güzelliği seyredebilen küçük bir çocuk var mı diye bakındım durdum...

Selahattin abinin yazdıklarını okurken duygulanmamak elde değil hisslerini çok güzel tercüme ettirmiş kelimelere.
Teşekkürler Selahattin abi

Tek kelime ile her şey Muhteşemdi..
Biz Büyük Bir Aileyiz...

Teşekkürler BKŞ...