Şimdilerde Eskişehir'de Kalabak suyunu içtiğimde "o" eski tadı almak mümkün değil.

Bizim gibi yaşı 40 ları geçmiş kişilerin hayatında Klabak suyunun ayrı bir önemi olsa gerektir. Şahsen benim için öyle.

'Kalabak' deyince hemen gözümün önüne 2 at , arkasında bir at arabası , üstünde galvanezden yapılmış bir depo ve arkasında bulunan 2 musluk gelir.

Sabah 9 u 10/15 geçe Odunpazarının o eski mahallerinde bir ses duyardım;

-ooooooo (sucuuuuuu  manasına )

Olabildiğince bağırırdı şucu.

Ağzının tadını bilenler topraktan yapılmış testi lerde alırdı suları.

Buna önem vermeyenler ise bidonlarda.

Mahallelerde "jandarmalık" görevini üstlenmiş anaç kadınlar, kapı önlerinde otururken bu bidonlara bakarak komşularının temizlik notunu vermeyi de ihmal etmezlerdi. Malumdur ki o zamanlar plastik teknolojisi de gelişmiş değildi. Bidonlarda bayağı değerliydi. Eklem yerlerinde kullanımdan mütevellit kirlenme ve kararmalar olurdu.

Mahallenin anaç kadını  kirli bir bidon görse yanındakilere bidon sahibini gammazlar böylece kendisinin çok titiz olduğunu da mahalleliye deklare etmesini  bilirdi.

 

Su almak için at arabasına yaklaştığında (hele hava sıcaksa) atların dışkılarını yaptığında altta bir çuval içinde birikmesinden dolayı oluşan kokuya da ahali alışmıştı.

 

Aradan yıllar geçti. Geçmişte bu seramoni hergün yaşanırdı. Çocuklar üzülürdü atları görünce. Depo dolu olduğunda atlar zorlanır terlerdi. Atların çektiği o ızdırabı görünce biz çocuklar da derlenirdik! O zamanlar sokaklar doğal taşlarla döşeliydi. Bazı taşlar gün ışığında o kadar güzel parlardı ki. Biz çocuklar o taşları sahiplenerek arkadaşlar arasında güç gösterisinde bulunmaktan geri duramazdık. İşte o taşlar üzerinde su arabasını çeken iki atın nalları ahenkli sesler çıkarırdı. O ahenkli seler bile hayatımızın bir parçası olmuştu.

 

İlk emek vererek para kazanmam da Kalabak suyundandır.

Tosbaaaa Erhan , elinde birsürü 50 kuruş , 1 lira , 2,5 lira ile endam edip hafta sonu maça abisiyle bilet alıp gideceğini söylediğinde olay olmuştu.

O zamanlar (35 yıl önce) maçlarda bilet kuyruğunda bekler , 2-3 kişiyi gözümüze kestirir -abi biz de sizinle maça girelim der, kapıda bir kaç deneme sonucu (ki bizi yanına alan kişinin bizi içeri sokma azmiyle orantılıdır) içeri girmeyi başarırdık.

İşte o zamanlar 8-9-10 yaşındaki biz çocuklar için maça bilet alıp paşa paşa girmek bir idealdi.

Tosbaaa Erhan bize bu idealin yolunu göstermişti. Pazarda soğuk su satmak. Ama öyle bidon olmayacak! testi olacak! su hemen ısınmayacak! diyordu. Ne de bilmiş konuşuyordu.

Kafama koymuştum. Okuldan gelince Su satacak para biriktirip bende biletle maça girecek ve dönüşte hava atacaktım.

İlk iş testiyi bulmaktı. Rahmetlik Babaannemden testiyi istediğimde -olmaz kırarsın cevabını alınca yılmadım . Habersiz aldım. Testinin yarısı doluydu. Yan mahallede 14 sucusundan tamamladım. Su satacağım deyince para da almadı. Sermayen benden olsun demişti. O zaman sermaye nedir? Bilmesemde sevinmiştim. Yarısı erimiş buzları da testiye attım. Ver elini Odunpazarı pazarı.

Pazara girdiğimde pazarcıların canhıraş bağırışları arasında -sucuuuuuuu - soğuk suuuuuuu

diye bağırmak istiyordum ama bir türlü  bağıramıyordum. Neydi beni bağırmaktan alıkoyan? O kadar pazarda yol yürümüş ama bir türlü faaliyete adam akıllı geçememiştim. Kendimle savaşım alabildiğince yoğunlaşmışken bir ses duydum ;

-Kııııııız yandım hele bir su içeyim!!!!

Ve ardından sesin sahibi şalvarlı tombul yaşlı teyze -OĞLUM bir su ver diye seslendi.

Kendimle savaşım bir anda bitmiş o ses beni kendime getirmişti.

Hemen özenle bardağı çalkaladım. - Soğukmu suyun? Sorusuna garip bir heyecan duyarak   - soğuk olmaz olurmu cevabıyla ilk bardağımı doldurdum. Derken 2. bardak , gelini ve torunu da birer bardak içtiler.

- ne verces?

sorusuna cevabım yoktu. - ne verirsen .....

Kelimeleri dökülünce dudaklarımdan , yaşlı teyzenin gülümsemesiyle gördüğüm parlak altın dişi hala aklımdadır. Şalvarının iç cebinden el dokuması cüzdanından bir 25 kuruş çıkarttı uzattı. Avucumu uzattım ilk defa alnımın teriyle 9-10 yaşımda para kazanıyordum. Avucuma bıraktı , sıkıca kavradım parayı; mutluydum! Derken şunu da al dedi ve 25 kuruş daha verdi. Mutluluğum bir kat daha arttı.

Kendime güvenim gelmiş , artık pazara, sahiplenen bir duyguyla bakar olmuştum. Akabinde kendimle savaşım sona ermiş ; pazarda humarsızca - soğuuuuuk suuuuuu diye bağırıyordum.

 

Su bulunmaz bir nimettir.

Ama Kalabak suyu Eskişehirliler için çok şey ifade eder!

 

 

 

Aldın Gittin beni abicim beeeeee

 

Nedense o günler hemen hemen bizim yaşlarımızda olanlar ticarete ilk adımını, ilk kuruşunu bu mübarek kalabak suyundan kazanmıştır. Stat önlerinde su satardım bende, kapılar son 15 dakika kala açılır ve içerde susuzluktan yanan taraftarlarımıza su servisi yapardım.

O zamanlar büyümek hedefimizdi, o zamanlar dostluklar yalın, gerçekti, kapılarımız tahtadandı, o kapılardan sarkan ipler kilidi açmak içindi. yalın ayak koşardık o sıcak taş caddelerde, düştüğümüzde o kapının önünde oturan teyze bizlere anne şevkati ile yanaşıp kucağına alır ve tozumu silkeleyip yok bişi hadi oyna bakalım derdi tozdan güneşten kapkara olmuş yüzümüzden akan o pis göz yaşlarını entarisinin içi ile silerdi. AAahhhh o günlerimizi bir gün arayacağım aklıma gelmezdi. Ben o günleri Kalabak suyunun tadını kaybettiği gibi, insanlarında insanlığını kaybetmesinden ötürü arar oldum. Ben geçmişimi mikroplar içinde yaşarken mikrop bulaşmamasına, şimdi oldukça steril ortamlarda mikropların dolaşmasına ve okadar steril ve hijyene karşı zarar görmeye alışamadığım için arar oldum.

Kalabak suyumuzu kaybetmeyelim ki içimizdeki insanlıkda tamamen kaybolmasın.

 

Zaten Eskişehirde yaşayıp da su satmadım diyen genç olamaz

Ben de mahallede Cuma günleri kurulan Cuma pazarında su satardım 88-91 yılları arasında.

Derken ortaokulda Ercan Sokak'ta bir kıza aşık olunca karizmayı çizdirmemek adına güğümümü emekliye ayırtmıştım

Kırmızıtoprak'ta Hasan KILIÇ vardı, bizim mahallenin meşhur sucusu.

Özellikle susuzluk çektiğimiz yaz dönemlerinde Ercan Sokak ve Vasıfbey Sokağın kesiştiği köşede halk kalabak suyu alabilmek için izdiham yaratırdı.

Gecenin 3ünde kalabak suyu sırası beklediğimiz olurdu.

Hey gidi günler.

Pet şişe çıktı mertlik bozuldu...

 

Not: Esalettin Abi gibi görüşüne çok önem verdiğimiz değerli büyüklerimizi forumda daha sık görsek keşke...

 

 KALABAK suyuyla doğduk, KALABAK suyuyla büyüdük, KALABAK suyuyla öleceğiz........

 

 

 

herşey bir yana bu maden işletmesi ne kadar büyükmüş ki aleyhlerinde tek resmi rapor çıkamıyor valiye kimse ulaşamıyor düşünün artık

Genç kız istanbulda yaşayan biridir. Birkaç bardak daha damacanadan suyu kana kana içtikten sonra annesinin şu sözleriyle standın önünden buruk bir şekilde ayrılır:"Söz kızım, yazın Eskişehir'e gezmeye gideriz. Orada okul arkadaşlarını görürsün.Bol bol KALABAK suyu içersin."

 

Kalabak suyu İstanbulda bile satılıyor, yakın illerde neden olmasın...

Bizim memlekette Sapanca civarının ''kuyu suları'' Kalabağın ücretine ''sersebil''...

Tüm restoran, Lokanta, Çay ocakları, Kantinler, Özellikle stadımızda KALABAK suyu isteyiniz ve ısrarcı olunuz nasıl Eskişehirde Eskişehirspordan başka takım tutulmuyorsa Eskişehirde sadece KALABAK suyu içilmelidir Türkiyenin en sağlıklı suyu olan KALABAK suyuna sahip çıkalım.

Zaman zaman dedikodu üretip KALABAK suyumuzu kötülemeye çalışıyorlar bunlara kanmayıp şiddetle karşı duralım. Biz suyumuza sahip çıkarsak markasız sağlıksız sular ilimizde rağbet görmeyecektir.

Tüm yorumlarınızı okudum, Ne güzel yorumlamışsınız Eskişehiri, Eskişehir insanını ve tabiki kalabak suyunu.

Sizlere katılmamak o günlere dönmemek mümkünmü.

Siz duyarlı Eskişehir'liler sizden bu güzel anılarınız adına lütfen KALABAK suyumuza sahip çıkalım ve çevremizdekilerede sahip çıkmaları için ısrarcı olalım.

Eskişehir değerlerini korumasını bilir.

Herkese sevgiler, saygılar.