BKŞ/Hasta Ziyareti...(Ozan'ı Kaybettik)

Alıntı yapılan Baba bck maçından sonra BKŞ toplanacak, forumdan açıklama yapılır muhtemelen Taksim'de yürüyüş olayı...

Abi birde benim diğer topice yazdığım konfeti mevzusunu duşunun bi istersenız.

- Ozan canım benim, yarın sana evde yemek yaptıram gönderem Veysel ile...
- ....
- Ne istersen canın ne çekiyorsa söyle....
- ....
- Köfte, tavuk, başka bir yemek!?
- Yok istemem...
- Niye ama bak ne güzel evde yaptırayım yarın getirelim
- Yok hiç bir şey istemiyorum...
...
...
Bir kaç saniye sustuk... Yatağın baş kısmında bekleyen karakızıl sevdalı kardeşler bana baktı, ben onlara baktım umutsuzca... Son bir defa daha deneyeyim dedim, Ozan'ın önüne doğru diz çöktüm... Ozan'ın boynu hep bükük, hafifçe gözlerine bakabilmek için eğildim... Hiçbir şey sölmeden;
- Çorba...
Dedi Ozan... Çorba!?....
Yatağının bş kısmındaki yemeklikte hemşireler tarafından getirilen çorba duruyordu. Hepimiz çorbaya baktık. Hiçbirimiz anlayamadık Ozan'ın "çorba" istemekteki o ince ayrıntıyı...
- Ozancığım napıcan çorbayı, bak burda çorba duruyor içmemişsin ki zaten, başka bir şey istemiyor mu canın, börek, çörek, köfte, et, balık vs vs...
Lafımı bitirtmedi Ozanım bana... Öyle bir tokat attıki; anlatılmaz, o tokadı yemeniz lazım acısını hissetmek için...
- Ama abi ev çorbası....
öteki saydığım yemeklerde ev yemeğiydi.... hepsi evde yapılacaktı... Ama o tokadı bizim yememiz lazımdı... çok basit olmalıydı istediği ama isteme sebebi... İşte o sebep tokat olmalıydı... Aslında ne çorbaydı Ozan'ın canının çektiği, ne de pirzola... O iki sihirli harf, Ozan'ın içine hiç giremediği sıcaklığınıhiç hissedemediği. "E" ve "V"... Yani EV....
Sanku evin sıcaklığını, evin kokusunu bir çorbaya doldurup getir der gibiydi...

Evet sevgili dostlar, bu anlattıklarımı bugün bir kaç koca yürekle yaptığımız ziyaretin sonunda yaşadık... Ozan eriyip bitmişti. Onu kaldırmak için koluna girdiğimde, kemiklerini hissettim ellerimde... Bir deri bir kemik kalmış tam anlamıyla... İlk gördüğümüzde zaten hepimiz yıkıldık... Kimsenin ağzını bıçak açmadı... Güya moral vermeye gelmiştik ama bir anda bizim gardımız düşmüştü... Neyse ki çabuk toparladık... Halleştik Ozan ile... Günlerdir içmediği ilacını elimizden içiverdi... Ahmet Yüzer'in "hadi koçum aslanım" sözleri eşliğinde içiverdi...

Doktorlar yine tekrarladı, biz aramızda para toplayıp Ozan ne ister alıyoruz zaten, paralık bir durumu yok, sizden tek isteğimiz onu yalnız bırakmayın ve ona moral verin, ONU YAŞATIRSANIZ SİZ YAŞATACAKSINIZ...

Ziyaretimizi bitirdik evlerimize döndük... Bir telefon çaldı... Diğer tarafta Ahmet Yüzer var...
- Abi ben Cansuyu Derneği'nin başkanıyla birlikteyim şu an... Her türlü desteği verecekler Ozanımıza...

Sağolasın be Ahmedim, canım ciğerim... Gardaşım, Rabbim ne muradın varsa versin, çoluk çocuğunun hayrını gör, ömürleri uzun olsun, bahtları açık olsun, iki cihanda gönlün hep huzur dolsun Ahmet Yüzer....

Şimdi siz değerli dostlarımızdan tek bir isteğimiz var, Yedikule Göğüs Hastalıkları hastanesine belki yolunuz hiç düşmez... Ama bir kez olsun düşüversin be arkadaş... Bir iki saat hepi topu... Ozan'a bir iki güzel kelime etseniz ona yeter... Üç beş kilo pirzolaya bedel olur... Nasıl mı bulacaksınız koca hastanede çok basit yahu...
2. Klinik'i buldunuzmu gerisi çok kolay... İçerde herhangi bir görevli ya da hemşireye sorsanız, deseniz ki; "Biz Ozan'ı görmeye geldik" büyük bir sevinçle hemen sizi onun yanına götürürler...

Hadi be dostlar YAŞATALIM ŞU OZAN'ı....

Günün fotoğrafları... Fazla söze gerek yok..

Cok gecmis olsun kardesimize, Allah acil sifalar versin, dualarimiz Ozan icin.

allah şifa versin