Eskişehir’de at pansiyonu

 

At yetiştiriciliğinde önemli bir geçmişe sahip olan Eskişehir’in Mahmudiye ilçesinde, bu yönde bir sektör oluştu.

Türkiye Jokey Kulübü ilçede atların bakımı için pansiyon açtı, 21 tane de özel çiftlik kuruldu. Son olarak Osman Gazi Üniversitesi bünyesinde bir de Atçılık Meslek Yüksek Okulu açıldı.

Eskişehir’in Mahmudiye İlçesi’nde at yetiştiriciliği ve bakıcılığı 2. Mahmut dönemine, 192 yıl öncesine dayanıyor. Osmanlı İmparatorluğu’nda savaşlar ve lojistik destek için at yetiştirilen ilçede, gelenek bozulmadı.

Türkiye Jokey Kulübü yarış atlarına bakıcılık yapmak için 1750 dönüm arazide, pansiyon hara kurdu. Pansiyonda aylığı 800 YTL’den bir ata bakılıyor.

Türkiye Jokey Kulübü’nün girişiminden sonra ilçe halkı da bu sektöre girdi ve 21 tane de özel çiftlik kuruldu. Mahmudiye İlçesi’nde at yetiştiriciliği bu kadar önemli olunca bu yıl işin eğitim kısmı gündeme geldi. Osmangazi Üniversitesi bünyesinde Atçılık Meslek Yüksekokulu açıldı.

Belediye Başkanı Sabri Avcil, “İlçemize atçılık üzerine yüksekokul açılması için çok uğraş verdik ve sonunda dileğimiz oldu. Artık Mahmudiye için yeni bir dönem başladı. Burada eğitim alacak olan gençlerimiz ilçedeki at bakıcılığına ilçe ekonomisine büyük katkı sağlayacaklar.” dedi.

Atçılık ve nalbantlık olmak üzere iki bölümden oluşan Meslek Yüksekokulu bu yıl eğitime açılacak. Okulda 3’ü kız 27 öğrenci eğitim görecek.

Bugün odunpazarında arabayla giderken önümzden giden bi otobüs vardı ama baya bi eskiydi.Plakasına bi baktım Romanya plakası.Yandada romanca romayna federasyonu falan yazıodu.Sonra eski otogarın orda durdular.Baya bi düşündüm allah allah ne işi varki bunların eskişehirde die.Ama bunu okuyunca anladım büyük ihtimalle bu yarışmaya gelmişler....

Coşkun Birdal (Eskişehirsporlu futbolcu)

Aralık 1973'te doğdu. Futbola, yetiştirdiği yıldızlarla ünlü Kartalspor'da başladı. Amatör olarak girdiği Kartalspor'dan ayrılıp 1994 yılında Bayburtspor'a gitti. Orada iki yıl amatör olarak oynadıktan sonra 1996 yılında bu kulüpte profesyonel oldu. Burada kendini fark ettirmesi uzun sürmedi ve hemen bir yıl sonra Erzurumspor'a transfer oldu. İsmini, spor kamuoyuna bu kulüpte duyurdu. Attığı ve attırdığı golleri, yılmayan mücadeleci yönü, zorlu markajı onu hemen öne çıkardı. 1998 yılında Erzurumspor'un şimdiki adıyla Süper Lig'e çıkmasında en büyük aktör Coşkun'du ve hem kendine hem kulübüne unutulmaz başarılar yaşattı. Süper Lig'de de oynadığı futbol ve sıkışık dakikalarda attığı goller ona birçok kulübün kapısını açtı. Denizli, Samsun, Vestel Manisa, Antalyaspor'da oynadı; son olarak Eskişehirspor'a geldi. Onu; örnek sporculuğu, genç sporculara yaklaşımı ve gittiği kulüplere olağanüstü katkısı ile buraya taşımak istedim. Efsane Eskişehirspor, büyük taraftarıyla bu yıla en büyük favori olarak başladı. Başarının anahtarı gol, golün adı Coşkun oldukça Es-Es başarıyı yakalayacaktır. Es-Es, gol attıkça altındaki isim hangisi, diye sormayın; "Bay gol Coşkun" dan başkası değildir.

Kaynak : http://www.fotomac.com.tr/2007/09/20/yaz1692-50180-111.html

89-90 sezonu... " Eskişehir - Fenerbahçe " maçı... Bir deplasman hikayesi...

Group İzmir 'den Tolga abinin kaleminden...

89 yada 90 senesiydi sanırım. O sene Eskişehirspor tekrar 1. lige çıkmıştı. Daha önceki (4-5 sene evvel 1. ligdelerken) karşılaşmada Eskişehir'de büyük olaylar çıkmıştı. Abilerimizden hep dinlerdik, gazetelerde de manşetten vermişlerdi olayları. Tüm halk ayaklanmiş, sokak çatışmaları olmuş, silahlar kullanılmış falan, bayağı meşhur bir maçmış o maç. Eskişehir seyircisi bize ondan beri düşmanmış.

İşte biz öyle bir maçın ertesindeki maça gittik. Pendikli 2 arkadaşımla İstanbul-Ankara Anadolu ekspresine bindik. 5-6 saatlik bir yolculuktan sonra gece yarısı 02.30'da Eskişehir garına indik. İlk gelen taraftarlar bizdik. Polisler bizi garda bekliyordu. Trenden toplam 15-20 kişi indi ve bizi gar içindeki kahveye aldılar. Kimliklerimizi de aldılar pencereden kaçmayalım diye. Kapıya bir masa çektiler, polisler orada oturuyor, WC ya da gar içindeki bakkala gitmek için yanına polis eskortu veriyorlar.

Derken sabaha doğru 05.00-06.00'da artık kahveye sığmaz olmuştuk. Hem diger trenlerle gelenler, hem de şehir karayolu girişinden otobüs ve arabalardan toplayıp getirdikleriyle kahve doldu. Ama size yemin ediyorum kahvenin dışında da Eskişehirliler tüm gece dolaşti. Dedik karnımız acıktı, garın karşısındaki çorbacıya götürdüler yemek yedirdiler falan derken saat 08.00 gibi emniyetten gelen talimatla bizi belediye otobüsleriyle stada taşıyıp içeri soktular. Tayfa tam kadro oradaydı; rahmetli Menderes, Pepe Metin, Cevat'lar, Dede'ler falan herkes orada.

Kale arkasında, tribün dedikleri 29 ekimlerde kurulan portatif tribüne girdik. Üstü açık, WC diye bir baraka var ve kantinde yok. Simitçilere dışarı para atıyorsun, sana simiti atıyorlar. Maç saat 18.00'deydi sanırım. Bütün gün yağmur yagdı ve kaçacak hiçbir yer olmadığı için biz öylece bekledik. Bir kısmımız tribünün altına girdi falan. Çok iyi hatirlıyorum İstanbul'a döndüğümde evde soyunmuştum. Giysilerin boyaları akıp birbirine karışmıştı renkler. Böyle eşek gibi ıslanmıştık yani.

Saat 17.00 gibi bunlarin bir Haydar mı (Aydar mı) tam hatırlamıyorum doğrusunu, o grubu bizim kale arkasından dolaşarak hepsi birlikte gelip karşı kale arkasına (onlarınmış) girdiler. O zamanlar İstanbul'da Fıstıkağacı diye bir semt var, orada "Şampiyon Şapka Bayrak" diye bir firma vardı. İşportada satılan tüm ürünleri bunlar yapardı. Bir de taklit yabanco takom atkı, bayrak ve şapkalarını da yaparlardı. O zamanlar yabancı takim atkısı takmak bizim aramızda modaydı. Oradan gider atkı alır hava atarak takardık. Neyse bu Haydar bir geldi, hepsinde orjinal kırmızı-siyah Milan kaşkol, bayrakları falan var, tabi bizim dibimiz düştü. Daha o zaman ama. Şimdi bol tabi. Abi ben hayatımda böyle tribün görmedim. Bakın bizim o zamanlar spor sergide bir basketbol maçları var. Dev bayraklar, pankartlar, konfetiler, tezahüratlar... Şov yapıyoruz ama bu adamlar başkaydı. Zaten yıllarca bu adamları araştırdım sonra. Mesela ayni tribün ikiye ayrılıp karşılıklı tezahürat yapar ya, bunlar abi sıra sıra ayrılıyorlar düzenli bir şekilde (mesela 1.3.5.7. sıra kırmızı, 2.4.6. sıra siyah diye bağırıyor.).

Neyse.. Maçta dolu yağmaya başladı. Hepsi üzerini çıkarttı, çıplak bir şekilde önce şimşek çakıyor, sonra onlar siyah kırmızı şimşekler ananızı ...cekler diye bağırıyorlar. Yani dehşet manzaralar vardı. Maçı 7 - 1 kazanmaya yakın, sonlara doğru bunlar ''Fener dikkat'' diye bağırdılar bize. Allah dedik tamam savaş başlıyor. Adamlar sarıııı diye bağırdılar ve biz onlarla sarı-lacivert ve kırmızı-siyah çektik. Ben hayatımda böyle bir taraftar görmedim. Takımlarına kızıp bize jest yapmışlar meğer. Maç dönüşü birkaç otobüs taşlanmış ama herkes sağ salim evine döndü. Bizde arkadaşlarla bir otobüse sıkışıp İstanbul'a dönmüştük. Eskişehir tribünü takdire şayandir. Şimdi birde bu grubun yanında Kızılcıklılar ve adını hatırlayamadığım bir grup daha çıkmış aralarından...

http://www.ultrastribun.com/d001.htm