Es-Es Dizisi

Telesiyej nihayet beğendi · Alıntı yapılan Cumhuriyet

   Taraf Gazetesi Telesiyej Bölümü'nden alıntıdır:

atv’nin yeni dizisi ES-ES, umut veriyor vermeye de...

Zurna çok sık zırtlar bizim topraklarda, hiç hasretlik çektirmez
insana, bir bakarsınız umulmadık bir zamanda, her şey yolunda giderken,
birden kendinizi zurnanın zırt dediği yerde bulmuşsunuz. 

Bizim
dizilerde insanın başına hep gelir bu. Tam umutlanmışken, tamam yavu
fena gitmiyor bu dizi, nihayet bir dizi hakkında iyi duygular
besliyorum, aman eşe dosta haber edelim, –bilhassa TV sayfası editörüne
ki, birinci sayfadan duyursunlar bu kutlu haberi, Telesiyej nihayet beğendi!- derken, zurna zırtlayıverir aniden, hiç hazırlıksız yakalar biz zavallı TV kurbanlarını! 

Tıpkı atv’nin yeni dizilerinden ES-ES’in ilk bölümünü izlerken olduğu gibi. (Hep atv dizileri yazıyor gibi oldum, anlaşılır mı dersiniz onlardan açıktan avantalandığım?) 

Bir TV dizisinin ilk bölümü, en önemli bölümdür aslında. 

Seyircinin
izlediği diziyi, duygusunda, kriterlerinde, kendi kültürü içinde
değerlendirerek, zihninde ilk konuşlandırması kalıcı bir durumdur
çünkü. Negatif bir konuşlandırmanın etkisini silmek, belki de ancak
onlarca bölüm sonra mümkün olabilir, çoğu zaman da hiç olmaz! 

Oysa bizim topraklarda bu düşüncenin tersi geçerlidir; dizinin eksiği gediği tamamlanır, zaman içinde oturur gibilerinden bir düşünce yaygındır zira; TRT’nin tekel olduğu dönemden kalma, memur TV’cilerin kendilerini kamu nezdinde bir tür aklamak için kullandıkları bir ifadedir bu. 

Yapısal kusurlar 

Oysa bir dizinin ilk bölümünde ne ekilirse, o biçilir nihayetinde. 

ES-ES de, tıpkı Aile Saadeti
gibi bu kesat TV sezonunda parlayabilme potansiyeli taşıyan bir dizi
gibi göründü ilk bakışta. Ama izledikçe yapısal kusurları belirmeye
başladı; örneğin üçüncü sınıf Amerikan polisiye filmlerinde
rastladığımız, ikinci sınıf Latin Amerika dizilerinde izlediğimiz,
Türkiye’de ise hiçbir zaman şahit olmadığımız, şehir içinde güpegündüz
araba yolu kesip, maskeli soygun yapma sahnesi, özenti biçim ve
kurgusuyla çıkıverdi karşımıza. Ne bu yavu, bir başka diziden –eski tabirle- kasetler mi karıştı derken, aa karışmamış, bunlar bizim oyuncular hâlâ.. dedik ağzımız bir karış açık. 

Bir
de Eskişehir’de öğrencilerin takıldığı barda bir öpüşme sahnesi vardı
ki, hayretlere seza! Ve nadide bir yapısal kusur örneği bence. 

Eskişehir’deki
kafelerde, barlarda öğrenciler böyle uluorta ve derin derin
öpüşüyorlarsa, ülkem çok değişmiş, ben tanıyamaz olmuşum demektir! 

Gelelim iyi şeylere... 

ES-ES,
aslında drama olarak ilgi çekici, oldukça realist bir konu içeriyor;
hayatın birkaç değişik cephesi biraraya getirilmiş; bir tarafta
akademya, diğer tarafta ise yeraltı dünyası ve ona hizmet eden yoksul
mahalle gençliği var, dramanın aksını oluşturan. 

Dizinin
oyuncuları, karakterlerini oldukça iyi özümsemişler. Özellikle Uras
rolündeki Ahmet Rıfat Şungar çok parlak bir oyun sergiliyor. 

Mekân
seçimi ve ışık kullanımı oldukça başarılı. Polislerin, araba
hırsızlarını kovalama sahnesinin çekimleri de çok etkileyiciydi, bunu
belirtmeyi de bir borç bilirim ayrıca. 

Belli ki ES-ES’in
–hem kamera önü, hem kamera arkası olarak- genç, dinamik ve heyecanlı
bir kadrosu var. Dizinin kurgusu sarkmıyor hiç; bu da, seyircinin
ilgisini diri tutuyor. 

İzlemeye devam. 