Neden Eskisehirspor?

istanbul yalakası değil memleket sevdalısı olduğum için ESKİŞEHİRSPORLUYUM

aşığım ulan aşığımm...

Neden Eskişehirspor...

5 ya da 6 yaşındaydım o stada girdiğimde... Kapalıdan açığı gördüğüm ilk anda bir şeyler hissetmiştim ama idrak edemiyordum tam, net bir şekilde de hatırlayamıyorum açıkçası... Sonra büyümeye başladık. Biz büyüdükçe takım kötüye gidiyordu. 3. lige kadar düştük. Ama aşkımız da ters orantılı bir şekilde büyüyordu...

Çok garip geliyordu... Bize anlatılan tarih mi yalandı yoksa biz mi yalan dünyada idik... Efsane Esesimiz 3. liglerde sürünüyordu.. Evet evet tam anlamıyla sürünmekti bunun adı... Bir ara 1. ligde bir hayal görür gibi olduk ama düşüş yine çok acıydı...

Ama daha da garip olanı sayılarda ve sonuçlarda değildik hiç bir zaman.. Şampiyonluk galibiyet bilmem ne hiç kimsenin umrunda değildi, en dipteyken bile o stadda omuz omuza kol kolaydık, yağmurda karda en uzak memleketlerde, kimi zaman acı ama ineklerin arasında muhtelif çayırlarda... Acayip bir aşk olmuştu bu... Hani anlam vermeye kalksan acıyla büyüyen bir sevda mı denir diyeceğim ama bu bile az kalır... Galiba anlamların anlamsız kaldığı garip aşk bu...

Bir aşk düşünün, sevgili ümitsiz vaka... Öldü ölecek. Fakat bizim için hala bir umut var... İşte böyleydik uzunca bir süre.. Ellerinden tuttuk Esesimizin... bırakmadık, bırakamadık! çünkü sadece Eses kaybetmeyecekti, kaybeden Anadolu'nun devrimi, inancı olacaktı... eğer siyah kırmızı sadece renkten ibaret olsaydı bizim için, sayısız renge de aşık olabilirdik... Eğer gerçekten sadece bir cisme sığdırmak olsaydı sevdayı çoktan başka yerlerdeydik burada birlik olmak yerine...

Siyah ile Kırmızı'ya sadece biz değil yüzbinler bir inandı ve görev biçti... Bu yüzden kutsallaştı bu sevda. Tam da bu yüzden sevgilinin önüne kondu Eses, işte tam da bu yüzden bırakmadık elini sevdamızın...

Hani bazıları diyorlar ya süperlig heycanından ne yaptığınızı bilmiyorsunuz diye... Acaba diyorum... Onlar, buna 3 zorunlu diye sunulan seçenekte dahil... yani bizim dışımızdaki başka renklere sevdalıyız diyenler çayırda maç izler miydi? Bizim kadar içten ağlayabilirler miydi? Misal... 3. ligden düşmeme mücadelesi verselerdi.. Çayırda çimende ineklerle maç izleselerdi...

Hani Haydar'ın bilmem kaç metreden petrolspore attığı golü kaç yürek kaldırırdı bizden başka? Hayatlarında hiç 3. ligde kaldık diye yağmur altında hüngür hüngür ağladılar mı acaba? Sırat köprüsünü geçmek için deplasmanlara 10binler gitti mi?  Onların sevdalarının kapısına hiç kilit vurmaya geldiler mi? Acaba en dipteyken bile bizim kadar inanca sahip oldular mı?

Neden Eskişehirspor???

 Bir devrimi, bir inancı, bir hayali, yüzbinlerin umutlarını bir cisme sığdırmadığım, başarılarda aşk aramadığım için Eskişehirspor...

Siyah ve kırmızı da acının en güzelini tattığım için Eskişehirspor...

Sadece ama sadece Eskişehirsporluyum diyebilidiğim için Eskişehirspor...

O günleri hiç yaşamasam da hiç görmesem de tarihimizin bize yüklediği misyon için Eskişehirspor...

Ve sadece bir takım olduğu için değil, bir değerler bütünü olduğu için Eskişehirspor...

Saygılar...  



 

Alıntı yapılan Sephodyrm 3 şık arasından 4.cüyü seçebildiğimiz için..

Keloğlan'ın,padişahın kızını almak için geçtiği sınavda,''Zehir hangi bardakta'' sorusuna hepsini birbiriyle karıştırıp ''Bunda'' demesine benzetiyorum bu durumu.

Alıntı yapılan tnt Ve sadece bir takım olduğu için değil, bir değerler bütünü olduğu için Eskişehirspor...