KoreoESES (Bizi eskiler tanır - Sayfa : 324)

Bu sezon 3'ü içerde 2'si deplasmanda olmak üzere 5 koreografi yapıldı. Bizim gibi iddiası olmayan bir takım için çok fazla bir rakam. Koreografi sık sık yapılan birşey değildir. Özel maçlar için yapılır. Sık yapılırsa etkisini yitirir.  Ezeli rakibin kimse onunla oynadığın maçlarda yaparsın, kupa yarı finali, finali oynuyorsan o zaman yaparsın, şampiyonluk ya da düşmeme yolunda ölüm kalım maçına çıkıyorsan o zaman yaparsın, sevgililer günü, kulübün kuruluş günü gibi özel bir güne denk geliyorsa maç o zaman yaparsın. Bu da yılda 2-3 tanedir. Biz bunların hiç biri olmadığı halde 5 tane yaptık. Bir sezon için bizim durumumuzdaki bir takım için çok fazla bir rakam.

Peki neden böyle düşündüğümüz halde bu kadar yaptık? Türkiye'de koreografi yapabilen 3 tribün var. Galatasaray, Fenerbahçe ve biz. Yavaş yavaş Mersin İdman Yurdu da başladı. Konumlarına göre, bu işe yeni başlamalarına rağmen fena da yapmıyorlar. Duyduğumuza göre onlar da kendi imkanları ile yapıyorlarmış. Gerçekten öyle ise hepten takdir edilesi bir durum. Çünkü bu işler ciddi maliyet gerektiren işler harcanan emeğin ve zamanın yanı sıra.

Biz bu sezon öncesine kadar hep karton şov yaptık. Koreografi aşamasına geçemedik. Bizim önceki yıllarda yaptıklarımız dünyada çok fazla kabul gören bir uygulama tarzı değildi. Bu işlerle uğraşanların ana eleştirisi de ESES yazmaktan bıkmadınız mı, sadece bunu mu yapabiliyorsunuzdu. Bu sezon ilk evimizdeki Galatasaray maçı ile koreografiyi tam anlamı ile yapmaya başladık. Alt kenarlarda yıldızlar, ortada Anadolu Yıldızı yazısı, üst ortada ESES logosu, kenarda ESES yazısı ve tamamlayıcı kartonlarla güzel bir komposizyon düşünüldü. Ama hem yıldızların hem de Anadolu Yıldızı pankartının küçük kalması dikkati direk ESES yazısına ve logosuna verdi. Başarılı bir uygulama idi ama yine istenen etkiyi yaratamadık diğer öğeleri ön plana çıkaramadığımız için. Yine eleştiriler geldi.

14 Şubatta yaptığımız koreografi ile tamamen özgün bir koreografiye imza attık. Aşırı yağmur yağması, bizim yapsak mı yapmasak mı diye kararsız kalmamız, maçın başlamasına 45 dakika kala yapmaya karar verip, acele ile yapmamız nedeni ile uygulama kısmında tam başarılı olamadık. O maçta yağmur yağmasa, zamanımız biraz daha uzun olsa daha iyi bir sonuç alabilirdik.

Kendimizi biz bu işi yapabiliyoruz diye kabul ettirdiğimiz koreografi Galatasaray deplasmanında yaptığımız koreografi idi. Hem şimdiye kadar yaptığımız tarzın tamamen dışına çıkıp kartonsuz bir koreografiye imza atmamız hem de bu işi deplasmanda yapmamız herkesin takdirini topladı. Galatasaraylıların biz koreografiyi yaparken şaşkın bakışları hala gözlerimin önünde. Eminim kontrasını yapmak için seneye Eskişehir'de oynanacak maçı bekliyorlar. Çünkü koreografi yapan iki tribün olarak biz onların mekanında koreografimizi yaptık, 1-0 öndeyiz, beraberliği yakalamak isteyeceklerdir.

Bizim iyi bir iş daha çıkarıp tamam bu adamlar bu işi layıkıyla yapabiliyor dedirtmek için bir koreografi daha yapmamız gerekiyordu bu sene. Onu da BJK maçı olarak belirledik. Daha önce Türkiye'de hiç yapılmamış bir yöntemle, tamamen özgün, herkesin tamam budur diyeceği bir iş çıkarıp noktayı koymak istedik. Her ne kadar uygulamada eksiklikler olsa da bu amacımıza ulaştık. Sevdan Bir Ateş koreografisi ufak tefek eleştiriler dışında herkes tarafından beğenildi, takdir topladı. Bizim sevmeyen takım taraftarları bile hakkımızı teslim etti. Ben eminim yakın zamanda yurtdışından da olumlu tepkiler almaya başlayacağız. İnternette biraz daha yayılsın videoları yorumlar da gelir yurtdışından. Bu koreografi ile Türkiye'de kendimizi tamamen kabullendirdik, yurtdışına da göz kırpmaya başladık.

Yukarıda anlattığım nedenlerden ötürü bu sene bu kadar çok koreografi yapıldı. Artık kendimizi kanıtladık, ispat ettik, kabullendirdik. Çıta da baya bir yükseldi. Bizden herkesin beklentisi arttı. Bu sebepten dolayı bundan sonra az ama öz koreografi yapmak lazım. Hakkını vererek yapmak lazım. Her sonraki yaptığımız işte bir öncekini aşmamız lazım.