2013-2014 sezonu Eskişehirspor Taraftarı

dünkü maçta gese odaklı yayın yapan atv ve yorumcularını kınıyorum. toroğlu şarlatanı tribün üstünlüğümüzü konyanın bize yakın olmasına bağladı. ankaragüçlü ya goc**tusu var sanırım.

http://www.youtube.com/watch?v=nD4W5_lVumQ

https://www.facebook.com/photo.php?v=10152410850468620&set=vb.169910443619&type=2&theater

şu videoda olduğu gibi tribün görüntüleri saha içerisinden çekilmez mi acaba, baksanıza video kalitesi düşük olmasına rağmen ne kadar etkileyici...

Alıntı yapılan eseslibo Alıntı yapılan meliheses Alıntı yapılan köfteci Alıntı yapılan meliheses bir galatasaray tarafarının eskişehirliler tarafından bira şişesiyle yaralandığını duydum.doğru mu ? bilen var mı? Bilsen veya olay dogruysa ne yapacaksin? birakin bu tutmayin Kücük enisteyi modumunu yahu .... koskaca kupa elden kaymis gitmis daha alem neyin pesinde ,..... neyin peşindeyim? anlamadım. haber doğru mu? yoksa sırf karalamak için mi yapıldı? öğrenmeye çalışıyorum. ne var bunda? Renkdaşlar bu haber doğrumu bilmiyorum ama , eğer kaçmasaydım o şişelerden biri kafamda patlayacaktı;Allahtan 2 metre arkama düştü.Yoksa haber tam tersine olacaktı. Haber doğru bi Gs taraftarı bira şişesiyle yaralandı.

Renkdaşlar bu haber doğrumu bilmiyorum ama , eğer kaçmasaydım o şişelerden biri kafamda patlayacaktı;Allahtan 2 metre arkama düştü.Yoksa haber tam tersine olacaktı.

Alıntı..


Ne zor yazarak anlatmaya çalışmak sustuklarını. İçinde büyüyüp, seni kemirmesine rağmen derdini anlatamamak. Bir takımı neden tutarsınız? Neden peşinden kilometrelerce yol kat edersiniz? Belki cebinizden, ertesi gün işinizden, okulunuzdan hatta ailenizden feragat edersiniz?

Kazanmasını sevebilirsiniz takımınızın, kupalar kaldırmasını da. Avrupa'nın dev takımlarını dize getirmesi hoşunuza gider. Belki de bir futbolcuya bağlanırsınız, kahramanınız ilan etmişsinizdir, ilk formanızın sırtında onun adı ve numarası yazar. Ya da benim gibi kaybetmeyi seçmişsinizdir. Tarihin yazmadığı ancak bizim gibilerin dillerinden düşmeyen o meşhur kaybedenler. O kadar güzel kaybetmişlerdir ki, içinizden bir daha kaybetmesi gelir. Son düdük çaldığında gelen mağlubiyet sizin için bir nasırdan farksızdır artık.

Peki ya o takım bir gün size kazanan olabileceğinizi söylese? Bilir misiniz o hissi? Yara kabuğunun kaşınması gibi diyeyim size. Kaşımaya başlarsınız hafiften. Sabah kalkınca, yola çıkınca, hayaller kurarken, tribüne girince, meşale kokusunu çekerken içinize, boğazınız patlayasıya bağırırken; meşin yuvarlak iki direğin arasından yavaşça süzülürken bile kaşırsınız. Çok sonra anlarsınız, kalkan kabuğun altında izi kalmıştır o yaranın. Derinizin üzerindeki o küçük iz, yola çıktığınız noktasının ta kendisidir.

Ben takımıma sevdalanırken da o finale giderken de bunun farkındaydım, oraya yol alan binlerce insan gibi. Dönüşte de hiç korkmamayı, acılarımla mutlu kalabilmeyi bir kez daha öğrendim. Kırmızı-siyahlı her futbolcunun çimlerden doğrulduğu an, ben de doğruldum ayakkabı numaramı bıraktığım koltuktan. Tanımadığım insanlarla kol kola girebilmeyi, kavgada tozun dumana katılmasını, bir gıdım suyu paylaşmayı öğreten takımımın karşısında dik durabilmek için, onu tribünlere şampiyon diye çağırabilmek, bağrıma basabilmek için.

Rüzgarın fırtına olup kalelerden kalelere estiği o gün ne yapacağımı bilemediğim için seviyorum galiba ben. Şampiyon olan takımı değil, tuttuğum takımı şampiyon yapacağım için. Ve hep beklenilen ama bir türlü gelmeyen o meşhur geceye geri saydığımdan herhalde. Şimdi kaybederken bile fiyakasından ödün vermeyen, bazısına artık kalp ağrısı olan, bazısına da bana olduğu gibi daha iyi yenilmeyi öğreten renkler için çalıyor cızırtılı plaktan:

"Sizlerin meftunuyum, hayranıyım..."