03 Mayıs 2013 Cuma 14:46

Anti Bizans kavramına coğrafi anlam yükleyerek itiraz edenler olduğu gibi bu gençleri yel değirmenlerine karşı savaşan Don Kişot’a benzetenler de var. Konuyu anlamanın yakınından bile geçmeyen bu insanlar şimdilik bu yazının konusu değil zaten. Futbola olan tutkunun, takımlarına olan bağlılığın bilincinde olan az sayıdaki diğer takım taraftarlarının bile itiraz etmedikleri “Anti Bizans” felsefesi, ne yazık ki gerçekte anlaması olmazsa olmaz şart olan kimselerce anlaşılmıyor. 
Örneğin futbolun içinde olan, yaşadıkları çevre ve geçirdikleri zaman itibariyle sadece Eskişehirspor ile ilgili etkileşim içinde olan altyapı oyuncularının neredeyse tamamının İstanbul takımlarını tutuyor olmaları, takip etmeleri, desteklemeleri, Eskişehirspor’u hali hazırda temsil ediyor olmaları, ileriki yıllarda da muhtemelen A Takım forması giyecek olmaları nedenleriyle taraftarı kızdırdığı gibi gelecek için de endişenmelerine yol açıyor. Bu konuyu da başta antrenörler olmak üzere kulübün profesyonellerine bırakıyorum, sistemli bir çalışma ve saha dışı eğitimlerle kolayca çözülebileceğini düşünüyorum.
Konumları itibariyle halkın dilinden en iyi anlaması gereken, halkına öncülük edecek olan ve zaten halk tarafından seçilmiş olan, ünvanları ile müstesna yerel yöneticilerin bu konunun fersah fersah uzağında olması ise tablonun asıl vahim kısmını oluşturuyor. Eskişehir’in seçilmiş yerel yöneticilerinden Sn. Ahmet ATAÇ’ın altın ayaklar projesi halkından ne kadar uzakta olduğunu göstermişken bir de açılış öncesinde taraftarın tepkilerine verdiği cevaplar son derece düşündürücüydü. Eskişehir caddelerinde şampiyonluk kutlanmasına izin vermeyen dahası Fenerium’u kapattırarak kurumsal bazda da sonuç almış olan taraftarlar için kendi seçtikleri, Eskişehirli ve Eskişehirspor’lu olan Belediye Başkanlarının bu tutumu tam bir hayal kırıklığıydı. Geçtiğimiz hafta içinde de Odunpazarı Belediye Başkanı Sn. Burhan SAKALLI’nın twitter üzerinden taraftarla Galatasaray üzerine olan diyaloğu şehrin yukarı mahallesinin de çok farklı olmadığının kanıtıydı.
Bu noktada Anti Bizans’ın nedenleri üzerine taraftarın haklılığını ortaya çıkartacak aslında çok basit olan bazı gerçeklerden bahsetmek zorundayız. Üstelik seçimler de yaklaşmak üzere, belki de yerel yöneticilerimizin bundan böyle taraftarın yanında yer almalarını sağlayabiliriz.
Öncelikle şunu kesin olarak kabul etmeliyiz; Eskişehirspor taraftarlarının bu itirazları basit bir vandallık değildir. Geçerli nedenlere ve gerçek olaylara dayanır. Tarihten ilham alır ve eskilere dayanır.

Eskişehirspor Taraftarları 1970'lerde şampiyonluklarının çalındığını, 1980'lerde İstanbul Takımlarının komplolarıyla küme düşürüldüğünü düşünüyor. Çok uzun yıllar boyunca ülke futbolunun içinde yer almadılar ve yine o dipsiz kuyulara düşmekten korkuyorlar, bunun ise yine İstanbul Takımlarının elinden olacağını düşünüyorlar. Bu yüzden tepkililer ve yine aynı duruma düşmemek için şehirlerini korumaya çalışıyorlar.
Taraftarlar bunun acısını uzun yıllar boyunca içlerinde yaşadılar, bırakın gazetelerde, televizyonlarda eşit şekilde yer almayı, Eskişehirspor’un “E”si bile geçmedi gazetelerde yıllarca, bu geçirilen zorlu yılların sonucunda ister mücadelelerinin sonucunu aldılar deyin, isterseniz başka nedenlere bağlayın -keyfiyeti size kalmış-, yeniden başladı Eskişehirspor İstanbul takımlarını yenmeye. Ancak gazeteler yine bizden bahsetmiyor, televizyonlarda yine yer alamıyoruz. Galatasarayı yendiysek, Galatasaray’ın ne kadar kötü olduğundan, Beşiktaş’ı yendiysek Beşiktaşın neyi yanlış yaptığından bahsediliyor. Kazandığımız zaman oluşan durum bu, ha bi de yenilmişsek eğer (ki gayet doğal) o zaman anlı şanlı koca takımların bizi nasıl madara ettikleri, kedinin fareyle oynadığı gibi nasıl oynadıkları, karşılarında nasıl kuzu gibi kaldığımız destansı ifadelerle bir hafta beynimize beynimize sokuluyor.
Kritik bir maçımız varsa mesela, hemen transfer dedikoduları çıkıyor en iyi futbolcularımız hakkında, Galatasarayla oynayacaksak, Galatasaray yöneticeri Alper'e talip oluyor, Fenerbahçeyle oynayacaksak Sezer Fenerbahçe’ye haber gönderiyor, Beşiktaşla oynayacaksak Rıza Çalımbay’a Beşiktaş’ıın hali soruluyor. İstanbuldan bir oyuncu transfer etmişsek, o asla Eskişehirspor'lu futbolcu olmuyor, maçta ayagına top gelince, Eski galatasaraylı Ümit Karan, Eski Beşiktaşlı Tello oluyorlar, Necati Eskişehir’e gelince gazetelerde boy boy röportajlarda hep Galatasaray konuşuluyor.
Taş olsa dayanmaz bunlara, dayanmıyor da zaten.
Taraftarların yaptığı mükemmel bir tribün gösterisi, bütün dünyadan milyonlarca insan tarafından alkış alıyor, izlenme rekorları kırıyor, Türkiye'de 15 gün sonra ancak haber olabiliyor, o da bir bilemedin iki cümle. Ancak İstanbullu taraftarların yöneticilerinin paralarıyla yaptıkları yine de beceremedikleri koreografileri anında haber sitelerine düşüp bir dahaki beceriksizliklerine kadar konuşulmaya devam ediyor.
Sezon başında Türkiye'nin bütün futbol tarihi boyunca yaşanmayan görüntüler yaşandı Eskişehir'de. İki gün iki gece boyunca karnaval şehrine dönüştü Eskişehir. Sokaklarda İskoç ve Türk taraftarlar birlikte eğlenip şarkılar söylediler. Rakip St. Johnstone’un sahasında oynadığı maçlardan sonra stadda Eskişehirspor marşı çalıyor, kendi bayraklarının, pankartlarının yanında bizim Siyah Kırmızı renklerimiz süslüyor stadlarını. Daha önce hiç yaşanmamış böyle güzellikleri haber yapmadı hiçbir yayın kuruluşu. Kavga çıkmış olsaydı iki takım taraftarları arasında sayfa sayfa haberleri yapılır, ne barbarlığımız, ne holiganlığımız kalırdı, futbol teröristi ilan edilir, dar ağacına gönderilirdik. Roller değiştiğinde ise neler olacağını neler yazılacağını hepimiz biliyoruz. Kavga eden İstanbullu’lar olsaydı, üstü kapanır giderdi, bu sefer de bundan haberimiz olmazdı.
Eskişehirspor’un sezon başında Avrupa Ligi’nde oynarken maçları yayınlayacak kanal bile bulunamazken, bugün Real Madrid karşısında Galatasaray’ı desteklemeyenlere kimsenin tek bir söz söylemeye hakkı yoktur.
Mahalle baskısı hatta barbarlık denilen bu şeylerin altında çok uzun yıllardan beri insanların içlerinde büyüttükleri büyük bir nefret var, baskılar ve haksızlıklar böylesine büyük olunca nefret de büyük oluyor. Eskişehirspor’luların sadece kendi şehirlerinin sokaklarında yaptıkları bu baskılar İstanbul takımlarının bütün memleket sathında yapmakta oldukları baskının yanında sözü edilemeyecek kadar küçük üstelik. Göreceli olarak bu kadar güdük kalan tepkilere itiraz edip de diğerlerini görmezden gelmek, ancak öğrenilmiş çaresizlikle açıklanabilir. Celladına aşık olan mahkum ya da kafesinin kapağı açık olduğu halde uçup gidemeyen ürkek bir kuş olabilirsiniz bu körlükle.
Sezon başında İskoç St. Johstone kulübü ve taraftarları büyük saygı duydu bu şehre ve taraftarlarına, günlerce önceden araştırıp bilgi almaya başladı Eskişehir ve Eskişehirspor hakkında. İstanbul’dan Eskişehir’e birlikte seyahat ettiğim İskoçlar maç günü geldiğinde ülke futbolseverlerinin çoğundan daha fazla şey biliyorlardı artık ES-ES hakkında. Eskişehirspor taraftarları artık gazetelerde, televizyonlarda, sokaklarda yok sayılmaktan bıktı, bundan böyle bütün takımlardan aynı saygıyı görmek istiyorlar.
Eskişehirspor taraftarının sayısı belli, çok değil. Gazetelerde, televizyonlarda İstanbullu’lar var ve kaçamıyorlar bundan, engel de olamıyorlar. Ancak bi amaçları var bu amaçları doğrultusunda mücadele ediyorlar. Eskişehir'deki cocukları korumak istiyorlar, Kah çocuklara ücretsiz forma dağıtacaklar, kah başka forma sattırmayacaklar, mağazaları kapanmaya zorlayacaklar, kah şampiyonluk kutlatmayacaklar, ama tüm güçleri ile çalışacaklar.
Siz Eskişehirli Yerel Yöneticiler ya bu çocukların yanında olacak destek vereceksiniz ve mücadeleleri bilinçle, akılla, yürüyecek ya da görmezden gelip ötekileştireceksiniz bu çocuklar kendi bildiklerini yapacaklar.