Eskişehirspor:2 Galatasaray:1

Alıntı yapılan KuRBaN

Alıntı yapılan  KuRBaN

Bardağın dolu tarafına günlerdir ben dahil hepimiz yeterince baktık. Tadını doyasıy çıkardık. Ancak şöyle de bir gerçek var. İkinci yarının yeredeyse 35 dakikasını sadece seyretmişiz. Birinci yarı için ne kadar sevindiysem, gurur duyduysam, ikinci yarıda biraz önce maçı izleyince üzüldüm. Sinir, stres, skoru koruma iç güdüsü halinde ki takımımıza destek verip, seyirci avantajımızı kullanmalıydık. Maçın önemi, gerginliği bizi de etkilemiş olacak ki, 2-0 dan sonra rehavet, 2-1'den sonra panik yaşayıp susmuş, sadece izlemişiz malesef. Bunları yazdığım için bana kızanlar, sinirlenenler olabilir. Ama gerçekleri görmeden, kendimizi düzeltemeyiz.

Ben buna katılmıyorum. Takımı desteklemek demek durmadan bağırmak değildir. Aksine o anlarda da çok iyi destek verildi takıma. Orda bağırılmadı ama herkes maçın içindeydi. Rakibin yaptığı olumsuz şeyler ıslıklandı, takımda iyi hareket yapan adam çılgınca alkışlandı, gaza getirildi. Hakeme gerekli tepkiler verildi. Yani o an maç nasıl gidiyorsa sanki herkes oyundaymış gibi davrandı. Bunlar bir beste bağırmaktan çok daha önemli şeyler takıma destek için. Dikkat ederseniz eski futbolcu olan yorumcuların hemen hemen tamamına yakını taraftarın gerektiği zamanlarda gerektiği şeyleri yaptığını söyledi. Gerçekten herşey tam zamanında yapıldı. Belki durmadan beste söylesek bu kadar etkimiz olmazdı. Maçın son bölümlerine doğru Galatasaray'ın yabancı futbolculardan biri açığın önüne taç atmaya gelmedi, arkadaşlarına hareket yaptı ben oraya gidip kullanmam siz kullanın diye. Sabri'yi oyundan taraftar düşürdü. Açık tribünün önünde Sabri bir iki hareket yapmaya çalıştı, taraftar dalga geçti Sabri'nin surat ifadesi değişti, o dakikadan sonra oyundan düştü. 90 dakika bağırmak takıma çok katkısı olan birşey değil. Bu şekilde oyuna müdahil olmak takıma çok daha faydalı. 