Türkçe Şiir

Turgut Uyar veya Ümit Yaşar Oğuzcan göremedim bende Turgut uyar paylaşayım :

Acıyor

Mutsuzlukdan söz etmek istiyorum
Dikey ve yatay mutsuzluktan
Mükemmel mutsuzluğundan insansoyunun
Sevgim acıyor

Biz giz dolu bir şey yaşadık
Onlarda orada yaşadılar
Bir dağın çarpıklığını
bir sevinç sanarak

En başta mutsuzluk elbet
Kasaba meyhanesi gibi
Kahkahası gün ışığına vurup da
öteden beri yansımayan
Yani birinin solgun bir gülden kaptığı frengi
Öbürürün bir kadından aldığı verem
Bütün işhanlarının tarihçesi
sevgim acıyor

Yazık sevgime diyor birisi
Güzel gözlü bir çoçuğun bile
O kadar korunmuş bir yazı yoktu
Ne denmelidir bilemiyorum
sevgim acıyor
Gemiler gene gelip gidiyor
Dağlar kararıp aydınlanacaklar
Ve o kadar

Tavrım bir çok şeyi bulup coşmaktır
Sonbahar geldi hüzün
İlkbahar geldi kara hüzün
Ey en akıllı kişisi dünyanın
Bazen yaz ortasında gündüzün
sevgim acıyor
Kimi sevsem
Kim beni sevse

Eylül toparlandı gitti işte
Ekim filanda gider bu gidişle
Tarihe gömülen koca koca atlar
Tarihe gömülür o kadar     

Nihat Atsiz'i yok saymis degilim ama irkçilik yaptigini düsünüyorum. Sen böyle düsünmeyebilirsin ama ben böyle düsünüyorum. Bu konuda burada biter çünkü bu isin sonu belli. Sen bu gidisle bizi vatan haini ilan edersin

Salkım söğüt

Akıyordu su
gösterip aynasında söğüt ağaçlarını.
Salkımsöğütler yıkıyordu suda saçlarını!
Yanan yalın kılıçları çarparak söğütlere
koşuyordu kızıl atlılar güneşin battığı yere!
Birden
bire kuş gibi
vurulmuş gibi
kanadından
yaralı bir atlı yuvarlandı atından!
Bağırmadı,
gidenleri geri çağırmadı,
baktı yalnız dolu gözlerle
uzaklaşan atlıların parıldayan nallarına!

Ah ne yazık!
Ne yazık ki ona
dörtnal giden atların köpüklü boynuna bir daha yatmayacak,
beyaz orduların ardında kılıç oynatmayacak!

Nal sesleri sönüyor perde perde,
atlılar kayboluyor güneşin battığı yerde!

Atlılar atlılar kızıl atlılar,
atları rüzgâr kanatlılar!
Atları rüzgâr kanat...
Atları rüzgâr...
Atları...
At...

Rüzgâr kanatlı atlılar gibi geçti hayat!

Akar suyun sesi dindi.
Gölgeler gölgelendi
renkler silindi.
Siyah örtüler indi
mavi gözlerine,
sarktı salkımsöğütler
sarı saçlarının
üzerine!

Ağlama salkımsöğüt
ağlama,
Kara suyun aynasında el bağlama!
el bağlama!
ağlama!Nazım Hikmet

Al işte :) he starsky he :D

DAVETİYE

Ey benito musolini! Ey gayet yüce,
İtalyanlar başvekili muhterem Duce!

Duydum ki, yelkenleri edip de fora
Gelecekmiş orduların yeşil Bosfora.

Buyursunlar… Bizim için savaş düğündür;
Din arabın, hukuk sizin, harp Türklüğündür.

Açlar nasıl bir istekle koşarsa aşa
Türk eri de öyle gider kanlı savaşa.

Hem karadan, hem denizden ordular indir!
Çarpışalım, en doğru söz süngülerindir!

Kalem, fırça, mermer nedir? birer oyuncak!
Şaheserler süngülerle yazılır ancak!

Çağrı Beğ’le Tuğrul Beğ’in kurduğu devlet
İtalyalı melezlerden üstündür elbet;

Bizim eski uşakları alda yanına
Balkanlardan doğru yürü er meydanına;

Çelik zırhlı kartalları göklere saldır…
Fakat zafer sizin için söz ve masaldır…

Dirilerek başınıza geçse de Sezar
Yine olur Anadolu size bir mezar.

Belki fazla bel bağladın şimal komşuna,
Biz güleriz Cermenliğin kuduruşuna,

Tanıyoruz Atilla’dan beri cermeni,
Farklı mıdır prusyalı yahut ermeni?

Senin dostun cermanyaya biz Nemşe deriz,
Bir gün yine bec önünde düğün ederiz.

Söyle, kara gömlekliler etmesin keder;
Ölüm-dirim savaş bir gün mukadder!

Gerçi bugün eskisinden daha çok diksin;
Fakat yine biz Osmanlı, sen Venediksin!

Tarihteki eski Roma hoş bir hayaldir,
Hayal bütün insanlarda olan bir haldir.

Bu hayaller zamanları hızla aşmalı,
Gök Türklerle Romalılar karşılaşmalı!

Görmüyorsan gönlümüzün içini, körsün!
Kılıçlarımız kınlarından çıkmayagörsün!

Top sesleri, bomba sesi bize saz gelir;
17'ye karşı 44 milyon az gelir.

Arnavudu yendim diye kendini avut,
Yiğit Türkle bir olur mu soysuz Arnavut?

Kayalara çarpmalıdır korkunç türküler!
Dalmalıdır gövdelere çelik süngüler!

Sert dipçikler ezmelidir nice başları!
Ecel kuşu ayırmalı arkadaşları!

En yiğitler serilmeli en önce yere!
Kızıl kanlar yerde taşıp olmalı dere!

Ülkü denen nazlı gelin erde şan ister!
Büyük devlet kurmak için büyük kan ister.

Damarında var mı senin böyle bol kanın?
Türk’ün kanı bir eşidir lavlı volkanın!

Tarihteki eski Roma hoş bir hayaldir,
Kurulacak yeni Roma boş bir hayaldir,

Karşısında olmasaydı şanlı “Türk Budun”
Belki gerçek olacaktı bir gün umudun,

İnsan oğlu ümitlerle dolup taşmalı,
Aryalarla Turanlılar karşılaşmalı.

Tabiatın yürüyüşü belki yavaştır;
Hız verecek biricik şey ona savaştır!

Keskin olur likörlerden ayranla kımız,
Karnerayı yere serer Tekirdağlımız.

Yurdumuzun çok tarafı olsa da kuru
Makarnadan kuvvetlidir yine bulguru…

Biz güleriz façyoların felsefesine,
Dayanır mı kırkı bir tek Türk efesine?

Bizim yanık Fuzuli’miz engin bir deniz!
Karşısında bir göl kalır sizin danteniz!

Bizler ulu bir çınarız, sizler sarmaşık!
“General”ler “Paşa” larla atamaz aşık!..

Ey İtalyan başvekili! Ey musolini!
İki ırkın kabarmalı asırlık kini…

Hesabını göreceğiz elbette yarın
Yedi yüzlü, yedi dilli İtalyanların!

Irkınızı hiçe saydı Hazreti Fatih.
Biraz daha yaşasaydı Hazreti Fatih

Ne Venedik kalacaktı, ne Floransa…
Hoş geldiniz diyecekti bize Fransa!

Haydi, hamle kafirindir… İlkönce sen gel
Ecel ile zaman bize olmadan engel!

Burada tanklar yürümezse etme çok tasa;
Süngülerle çarpışmadır savaşta yasa.

Olma boyle sinsi çakal, yahut engerek!
Bozkurt gibi, kartal gibi döğüşmek gerek!

Kılıç Arslan öldü sanma, yaşıyor bizde!
Atilla’nın ateşi var içimizde!

Kanije’nin gazileri daha dipdiri!
Sınırdadır Plevne’nin kırkbir askeri!

Edirne’de Şükrü Paşa bekliyor nöbet!
Dumlupınar denen şeyi bilirsin elbet!

Şehitlerden elli milyon bekçisi olan
Aşılmaz bir kayadır bu ebedi vatan!

Hüseyin Nihal ATSIZ