Çocuklar Nasıl EsEsli Yapılır/Olur...

Aile faktörü çok önemli gerçekten benim ailemde Eskişehirsporlu değildi fakat benim sayemde onlarda bayağı ısındılar eskiden salonumuzda gs posteri vardı cam çerçevede odanın kapısı kilitli olurdu bende odaya girip o postere bakarken ne bu ya istemiyorum evimde deyip çerçeveyi kırmıştım 7-8 yaşlarımdaydım sonra korkuma camdan çıkıp balkondan eve girip kapıyı yine kilitlemiştim maça götür beni baba dediğimde boşver oğlum serserimi olacaksın başıma deyip götürmemişti teleteksten takip ederdim Eskişehirspor'u ozamanlar 2B deydi sonra Anadolu Üniversitesi'nde futbola başladım Mustafa Sevgi orda hocamdı hep beraber çalışırdık spor salonunda sahada bana özel ilgi gösterirdi ama tipik Türk ailesi derslerin daha önemli dediler ve bidaha gitmedim klübe Mustafa Abi Eskişehirspor'a transfer olduğunda yavaş yavaş maçlara gelmeye başladım antremanlara gelirdim onun için bizi sahaya sokup bütün futbolcularla tanıştırmıştı şimdi sıkı bir Eskişehirsporluyum. Yakın zamanda Eskişehirli herkes SADECE Eskişehirsporlu olacaktır buna adım gibi eminim.

şimdi şükür Eskişehirsporluyuz. Belkide şimdi o aradığımız sol açıkta formayı ben terletiyor olabilirdim "Rıza Hocam şans verdiğinde tabi" diye düşünmeden edemiyorum ahh keşkelerde kaldı artık bizim için yine güzel anılardı Eskişehirspor'u kendin arayıp bulunca bence daha bağımlısı oluyorsun gerek tarihini gerek videolarını her karıştırdığımda tüylerim ürperir diken diken olur doğru yolu bulmak çok güzel birşey bizim çocuklarımızında kaçınılmaz sevdası olacak artık Eskişehirspor

bundan 11- 12 sene önce babamın tayini kastamonudan eskişehire çıkmıştı..o zamanlar duyduğum sadece eskişehirin çok büyük bir kent olduğuna dairdi.. ilk defa bisikletim olacaktı tam da o zamanlar. bende babama sormuştum baba eskişehirde de bisiklete binebilirmiyim diye. çocuk aklı işte şehir büyük olunca arabalardan dolayı binilmiyor diye düşünmüştüm. babam da tabiki binilebilir demişti. ardından da oranın birde takımı var demişti. sonra es es es ki ki ki eski eski es diye söylendi hafifçe. çok ilgimi çekmişti bu. o zamana kadar böle bir slogan duymamıştım. lojmandaki çocukların hepsi fb li yada gs li idi. daha sonra eskişehire gelince yavaş yavaş tanımaya başladım. ilk başlarda maça gitmek istediğimde pek önemsemiyordu babam ne işin var diyordu. birde tam kötü zamanlarımıza denk geldiği için boşver diyordu. tek tük maçlara gidiyodum. sonra anlamadığım bi şekilde es es sevgisi artmaya başladı içimde. şimdi de düşündüğüm zaman nasıl oldu anlayamıyorum ama oldu. benimle birlikte kardeşimde de başladı. sonra onun arkadaşları hatta babamda ve onun arkadaşlarında bile.. şimdi çok şükür deplasman olsun diye bekleyen es es sevdalıları olduk..